retorik

• retorik, en kestirme haliyle hitabet sanatı, güzel söz söyleme, belagât gibi isimlerle anılmaktadır.
  
  retorik, fikirleri düşünceleri en iyi biçimde ifade etme/etkili konuşmadır. dili mahkemede adaleti gerçekleştirmek, politikada yarar sağlamak gibi temelde ikna etmek amacıyla en etkili ve cezbedici bir biçimde kullanma sanatıdır.
  
  retorik, söylemin içeriği ile ilgilenmez ancak içeriğin bir takım yöntemlerden yararlanarak değerlendirilmesine çalışır. kısacası, retorik herhangi bir içeriğe uygulanabilecek katışıksız bir biçimler bütünüdür.
  
  bu kavram, aristoteles'le birlikte anılmaktadır. seneca ve cicerogibi büyük hatipler tarafindan roma’da da geliştirilen retorik, teorik bir açıdan değerlendirildiğinde şu özelliklerle sıralanılabilir:
  
  1. fikir geliştirme şemalarının incelenmesinden oluşan buluş.
  2. konuşmada plan yapma ile ilgili bölüm olarak düzenleme.
  3. üslûp ve ritim kurallarını kapsayan ifade.
  4. konuşmada daha önce söylenmiş olanları hatırlatma,ilk ve son söylenenler arasında bağ kurma, olarak anımsama.
  5. ses dozu, davranış tarzı ve el-kol hareketleriyle belirlenen eylem gibi unsurlar birbirinden ayrılır.
  
  retorik, kendi içinde bir bilgi bütünü oluşturmaktan çok kendi dışındaki bir nesneye, düşüncenin genellikle, önermelerin verilip bir olgu ile uyuşmasına yani doğruluğa erişme yolu yordamıdır.
  
  retoriğin nesnesi olan doğruluk türü bilimsel tanımlamasıyla doğruluğu bilinen öncülere dayanarak yapılan çıkarımla gösterilmez.
  
  konuşan ile dinleyenin ortak varsayımlar temelinde buluşturan olası öncülere dayalı çıkarımlar ancak yaklaşık olarak betimlenebilir. (antik) retoriğin ilkesi bu yüzden, doğruluğun, zorunlu olarak ancak belirli koşullarda belli kişiler içinde geçerli olduğu biçimindedir.